പൊയ്മുഖങ്ങൾ

Nature is a reflection of the human mind. Or vice versa. Raging beats of thunder, rainstorms of unleashed despair, mists breezing with longing, draughts parched and barren – nature and mind mirror each other in different ways. Natural phenomena and human emotions – they are way too similar in their expression. But we, the human, differ in one way. While nature is as naked, as organic, as open, and as honest as can be, the human mind has several smokescreens to hide, filter, contort and camouflage emotions.

Here, the poet, or the protagonist, looks into the sky through a telescope, hoping to see an alluring, smiling star. However, he is startled by the vampire-like form of a fiery storm, its tongues of flames stretching out, ready to lick up anything and everything around.

Any external phenomenon provokes the poet to turn inward and delve deep into his own self. Indeed it’s only natural for the poet here that the awesome sight right in front of his eyes has opened up an inner world where he seeks, and finds, truth that is not visible in the outer world, and surely not to the naked eye.

The poet contemplates on the possibility of looking into one’s own mind through a telescope. Surely if there was such a contraption that can pierce through your façade and look far beyond the alluring smile and the beautiful face and features, then one might see similar phenomena. Fierce waterfalls falling from Himalayan heights, volcanoes throwing themselves in a dance of destruction, molten lava that overflows and submerges the entire surface of the earth, vicious, venom-spitting serpents, space-shattering bellows, sweeping, sweltering fumes, and floods that consume the worlds - all three of them - at the end of it all.

“If” there was such a contraption! The poet expresses his gratitude to the masks that hide it all. Alas! The masquerade, the poet says, triumphs.

Praseeda’s clear, unhindered rendition, lays bare the poet’s message with no veneer whatsoever.

SW · Poymukhangal | K. T. Krishna Variar | Praseeda P. M.

പൊയ്മുഖങ്ങൾ

കോമളദ്യുതി ചിന്തി-

     പ്പുഞ്ചിരിച്ചെത്തും സാന്ധ്യ-

താരയെയൊരു 'ടെല-

     സ്കോപ്പി'ൽ ഞാൻ ദർശിച്ചപ്പോൾ,

കണ്ടു ഞാൻ കൊടുങ്കാറ്റി-

     ലഗ്നിജിഹ്വകൾ നീട്ടി 

അങ്ങൊരു പൈശാചിക-

     രക്തരക്ഷസ്സിൻ രൂപം 

ഉണ്ടൊരു 'ടെലസ്കോപ്പ്'

     നിൻ്റെ പൊയ്‌മുഖം ഭേദി-

ച്ചുളളിലെത്തനിരൂപം  

     നഗ്നമായ്‌ കാണ്മാനെങ്കിൽ,

അങ്ങ് നിൻ മന്ദസ്മേര-

     മധുരാനനത്തിനും 

സുന്ദരാപാംഗത്തിനും 

     പിന്നിലായ് കാണാറാകും 

ഉത്തുംഗഹിമഗിരി-

     ശ്രുംഗങ്ങളേറിത്താഴെ-

ക്കുത്തനെച്ചാടും കൂറ്റൻ 

     നയാഗ്രാപ്രപാതങ്ങൾ,

ഇദ്ധരാതലം മൂടും 

     ലാവതൻ  പ്രവാഹങ്ങൾ,

അഗ്നിപർവ്വതങ്ങൾ തൻ 

     സംഹാരനടനങ്ങൾ,

ഉഗ്രമാം ഹാലാഹല-

     മൊഴുക്കും ഭുജംഗങ്ങൾ,

ദിക്കെട്ടും വിറപ്പിക്കും 

     സ്തനിതാട്ടഹാസങ്ങൾ,

ചണ്ഡവേഗമാം ഝംഝാ-

     വാതങ്ങൾ; ത്രൈലോക്യത്തെ-

യൊന്നായി ഗ്രസിക്കുന്ന 

     കല്പാന്തപ്രളയങ്ങൾ.

നന്ദിയോതുന്നു മുഖം 

     മൂടികൾ,ക്കഖിലവും 

തന്നുള്ളിലൊതുക്കുമീ-

    പ്പൊയ്‌മുഖം ജയിക്കുന്നു. 

© 1990 KTK