വെറ്റിലക്കൊടി

Vettilakkodi is a poem with a dash of romance and a hint of irony. The betel vine, with her cheerful and coquettish ways, wraps herself around the moringa tree. She tries to lure the tree out of its stoic existence to revel in the misty night of the athira.

The protagonist in the poem compares himself with the moringa tree. His mundane life gets spent in the humdrum of pushing files in his government office. Nevertheless, his woman continues to cling to him like the betel vine. The reader is amazed by the strange alliance of the twosome. The one who is dependent on the other for her sheer existence celebrates her life. Power hangs heavily on the other, like his rotundity.

The rendition of the poem by Das M. D. also presents an interesting contrast. The gentle romance of the poem is carried and conveyed most effectively by his full-throated baritone.

SW · വെറ്റിലക്കൊടി | കെ. ടി. കെ. വാരിയർ | ദാസ് എം. ഡി.

വെറ്റിലക്കൊടി

വെറ്റിലക്കൊടി! നീയാ

     മുരിങ്ങത്തയ്യിൻകാലിൽ

പറ്റിനിൽപതുകാൺകെ-

     യവളെക്കുറിച്ചോർത്തേൻ.

 

ഇത്തിരിക്കുളിർനീര-

     ങ്ങൊഴിച്ചേൻ; തളിരുക-

ളിക്കിളിക്കൊള്ളും മട്ടി-

     ലിളകിച്ചൊടിച്ചു നീ.

 

അടിവെച്ചടിവെച്ചു

    മന്ദമാമുരിങ്ങത-

ന്നുടലിൽപ്പുണർന്നള്ളി-

     പ്പിടിച്ചു മേലോട്ടേറി.

 

ചെണ്ടക്കോലുകൾ നീട്ടി-

     ത്തെന്നലിൽ തലയാട്ടി

മണ്ടനാം മരം ചീർത്തു

     പന്തലിച്ചമരുമ്പോൾ,

 

തളിർവെറ്റില കാട്ടി

    മുറുക്കാൻ ക്ഷണിച്ചു നീ;

തിരുവാതിരരാവിൽ

     കൈകൊട്ടിക്കളിക്കാനും.

 

അപ്പോഴുമോർത്തേൻ സർക്കാ-

     രാപ്പീസിൽ ഫയലുന്തി

നിത്യവും മുരടിച്ചു

     മണ്ടനായ് ചീർത്തോരെന്നെ

 

നിർദയം പിടികൂടി

     വിടാതെ മെയ്യിൽചുറ്റി-

പ്പറ്റിക്കേറിയ തയ്യൽ-

     ക്കൊടിയാമൊരുവളെ!

 

© 1979 KTK

നാരായണക്കിളി

The poet was in a flush of happiness, having built a new house. While basking in the lingering aroma of fresh paint, he notices a swallow’s nest – also brand new – inside his house. When he’s about to chase the bird away, he sees the eggs within the nest and, overcome by compassion, stops short.

The poem draws the reader’s attention to the stark contrast between the simplicity of the nest, which the bird so lovingly built with carefully chosen spindles, and the extravagance of the house, which the poet built with great pride and ‘green’ currency notes. At the end of the day, both the little nest and the palatial house meet the same needs and are equally dear to the dwellers. The poet realises the bird has as much right to her nest as the poet has to his home. Indeed, the poet wonders whether his home is more hers than his!

Here’s a simple rendition of the poem by Nirmala Gangadharan.

SW · നാരായണക്കിളി | കെ. ടി. കൃഷ്ണ വാരിയർ | നിർമല ഗംഗാധരൻ

നാരായണക്കിളി

പച്ചനോട്ടുകൾ ലക്ഷം 

     നിരത്തിവെച്ചാലെൻ്റെ

പത്തനമാവി;ല്ലതിൻ 

     ശില്പലാവണ്യം കാൺകേ,

അദ്‌ഭുതസ്തിമിതരായ് 

     മാലോകർ; അവരുടെ 

ദൃഷ്ടിദോഷത്തെത്തീർത്തു 

     'കൂശ്മാണ്ഡൻ' കാവൽക്കാരൻ.

അഭിമാനാഹ്ളാദങ്ങ-

     ളാർന്നു ഞാൻ ചരിതാർത്ഥ-

നണഞ്ഞേൻ പുതുചായ-

     മുണങ്ങാത്തൊരെൻ വീട്ടിൽ.

സ്വന്തമാം സമ്പാദ്യമീ 

     മണിമാളികയെന്ന 

ചിന്തയാലഹങ്കരി-

     ച്ചങ്ങു ഞാൻ മയങ്ങുമ്പോൾ,

കണ്ടു ഞാൻ; നാരായണ-

    ക്കിളിയൊന്നതാ തീർത്തു 

ഭംഗിയിൽ ചെറുനീഡ-

     മെൻ മണിയറക്കുള്ളിൽ.

ലോലനെല്ലോലക്കതി-

     രോരോന്നായ് കൊക്കിൽച്ചുമ-

ന്നോമലാൾ കിടാങ്ങൾക്കു 

     പാർക്കുവാൻ നീഡം തീർത്തു 

ചിക്കനെചെന്നക്കുടിൻ 

     നേർക്ക് കയ്യോങ്ങുന്നെര-

മുൽക്കരസ്വരം എന്തോ 

     ചിലച്ചു പാറീ കിളി

വിരിയാൻ തുടങ്ങുന്ന 

     മുട്ടകൾ കാൺകേ സ്വയ-

മുരുകിസ്സന്ദേഹിച്ചേൻ:

     'നിന്റേതോ വീടെന്റേതോ?'

© 1977  KTK