മതിൽക്കെട്ടുകൾ

This poem, Mathilkkettukal (Walls), speaks about barriers – the kind that divides people who yearn to be together in love. Perhaps the origins of these social barriers can be traced back to the beginnings of civilization itself with all its norms – written and unwritten.

Social barriers that are meant to keep up the society’s norms never really give way with time. They just take up different forms and names. Ironically, what cannot be changed through human intervention can be brought down only through persevering human emotion. And the agony of viraha (separation) have stood the test of time. It remains as intense as ever. Changing times, beliefs, and lifestyles have not made even the slightest dent in it. Poets and lyricists thrive on it, for viraha and verse complement as well as vie with each other in rendering beauty to poetry and music. Nostalgia is a close contender.

In this poem, the poet describes the wall as one built of the agony of millions of young hearts. One wonders if the poet is subtly referring to political partitions as well, such as the Berlin Wall. Countless are the stories of lovers who were torn apart by such divisions. Their love, though, couldn’t be restrained by strong walls and closed borders.

Here, the poet invades such a wall with a barrage of metaphors! They breach the concrete wall of separation, uniting the lovers symbolically. The beloved’s heartbeats reverberate within the lover’s mind. Her tears rise up as clouds to rain nectar upon him. Her sorrowful sighs raise surging waves in his heart’s ocean. The lover consoles his beloved (or maybe himself?) that their love, in its torrential flow, will ultimately make its way through man-made walls however inviolable they may be. They will be shattered by the raging storms of the lovers’ torment. And, eventually, the walls will soak and crumble in their tears. Until that day, their love will prevail.

Das’ rendition brings out the pathos in the poem. His full-throated singing resounds the resilience and echoes the hope of all estranged lovers who yearn to unite, prevailing over all systems, surviving obstacles, and persevering in love.

SW · Mathilkkettukal | K. T. K. Variar | Das M. D. | PC: Berlin Wall by Bernd Scheumann/Pixabay

മതിൽക്കെട്ടുകൾ 

എണ്ണമറ്റ യുവപ്രാണ-

     നോവുകളാൽ പടുത്തൊരി-

ക്കന്മതിൽക്കെട്ടബലെ! നാം 

     ഇടിച്ചുമാറ്റാം 

വിണ്ണിലോളമുയർന്നേറി,

     പ്രതിഷേധമുദ്രകാട്ടി 

നിന്നിടുമീ മതിൽക്കെട്ടി-

     ന്നിരു പുറത്തും 

തമ്മിൽ കാണാൻ, സല്ലപിക്കാൻ,

     പുഞ്ചിരിക്കാൻ കൊതിയേന്തി 

നമ്മളങ്ങിങ്ങിരിക്കുന്നു 

     തേങ്ങൽ വിഴുങ്ങി.

എത്ര മതിലുയർന്നാലു-

     മുൾക്കാതിൽ വന്നലയ്ക്കുന്നി-

തുച്ചൈസ്തരം തവ ചിത്ത-

     സ്പന്ദങ്ങളെല്ലാം 

നിൻ നയനമുതിർക്കുന്ന 

    ബാഷ്പനീരാ വാനിലേറി-

പ്പൊന്മേഘമായ് പൊഴിക്കുന്നി-

     തെന്നിലമൃതം.

തപ്തമാം നിൻ നിശ്വാസങ്ങൾ 

    തെക്കൻകാറ്റിലൂടെ വന്നെൻ 

ചിത്താബ്ധിയിൽ കല്ലോലങ്ങ-

     ളിളക്കിടുന്നു.

ഉത്തുംഗമാം പ്രതിബന്ധം 

     പർവ്വതങ്ങൾ നിയതിയും 

മർത്ത്യനുമൊത്തെത്രയെത്ര-

     യുയർത്തിയാലും.

അനിരുദ്ധപ്രണയത്തിൻ 

     നിർഝരികളവയിലു-

മനുവേലമുറവുകൾ 

     ചമച്ചീടുന്നു.

അന്തരീക്ഷമെത്ര വലി-

     ച്ചകറ്റിലും മൃദുപ്രേമ-

ശൃംഖല തൻ കണ്ണികളോ 

     മുറുകീടുന്നു.

നമ്മളെന്നുമുതിർക്കുമീ-

     ത്തപ്തബാഷ്പപ്രവാഹത്തിൽ 

കന്മതിൽക്കെട്ടിതു സർവ്വം 

     കുതിർന്നുപോകും.

നമ്മളുടെ നിശ്വാസങ്ങൾ 

    പ്രചണ്ഡമാം കൊടുങ്കാറ്റാ-

യിമ്മതിൽനിരകളാകെ-

     ത്തകർത്തിടിക്കും.

നെടുവീർക്കാം കണ്ണീർവാർക്കാ-

     മനുദിനം സഖീ! നമ്മൾ 

നെടിയൊരീ മതിൽ മണ്ണി-

     ലടിയുവോളം.

© 1990 KTK

[PC: Berlin Wall by Bernd Scheumann/Pixabay]