”Hey, darkness of the night!
May you triumph!” says the poet. “You bear the divine radiance of the sun. In
your caring lap, the entire world sinks in blissful slumber. When you put the world to
sleep in your delicately soft quilt of golden weaves, all disparities – the
moonlight and the shadow, the woods and the backwaters – they all disappear to
merge as one.
You are consciousness
embodied. In your darkness is the light of non-dualism, the primordial sound – the Omkara – the essence
of existence. You are Parvathi, and Kali as well. You are the eternal blissful consciousness.
You are the sense and expression in song. You are the temple that preserves the
Truth in its sanctum sanctorum.
Indeed,
aren’t you the black woman who is great grandmother to a lineage of western
white arrogance?
In
your silence is heard eternal music. In your darkness is the eternal shine of
the day. You give form to balance, equality and truth. I salute you, Mother of
the Universe, the Soul of Wellbeing!
You
even out the highs and lows, and erase ignorance, to soothe us into the trance
of knowledge. O Pure One! May you triumph!”
The
poet, here, is profuse in his glorification of darkness. He sees in it divinity that’s
pure and sublime. He calls it the social balancer that eradicates
discriminations and ensures equality. It’s the origin of all – the Mother who
selflessly nurtures. It is the epitome of the Truth of Oneness. In this
poem, darkness exudes nothing but light.
Sreedevi Unni’s rendition is soul-stirring, leaving the poem with you even as her voice
fades away.
SW · Irulinte Velicham | K. T. Krishna Variar | Sreedevi Unni
ഇരുളിൻ്റെ വെളിച്ചം
നീ ജയിച്ചാലും രാവി-
ന്നന്ധകാരമേ! ദിവ്യ-
ജ്യോതിസ്സിൻ മാതാ,വർക്ക-
ഗർഭയാം നീ താനല്ലോ.
വത്സലാംബികേ! നിൻ്റെ
വാർമടിത്തട്ടിൽ സുഖ-
നിദ്ര പൂണ്ടമരുന്നി-
തിച്ചരാചാരമാകേ.
പേലവമൃദുലമാം
നീരാളനിചോളത്താൽ
പാരിനെപ്പുതപ്പിച്ചു
മൂടി നീയുറക്കുമ്പോൾ,
ഭേദഭാവനകളാം
നിഴലും നിലാവുമ-
ക്കാടും കായലുമില്ലാ-
തൊക്കെയുമൊന്നാകുന്നു.
ചിദ്രൂപേ! ഭവതിത-
ന്നിരുളിൽ ദർശിക്കുന്ന-
തദ്വൈതപ്രകാശത്തി-
ന്നോംകാരപ്പൊരുളല്ലോ.
നീയല്ലോ ത്വരിതയാം
പാർവതി; നീയേ ഭദ്ര-
കാളി; നീ സനാതന-
ചിത്സുഖസ്വരൂപിണി.
അർത്ഥപുഷ്ടമാം ഭാവ-
ഗാനം നീ; സത്യത്തെത്തൻ
ഗർഭഗേഹത്തിൽ കാക്കും
ക്ഷേത്രഗോപുരമത്രേ,
കാപ്പിരിപ്പെണ്ണാം നീയോ
മുത്തശ്ശി പാശ്ചാത്യമാം
ധാർഷ്ട്യമാർന്നമരുമാ
വെള്ളക്കാരനു പണ്ടേ.
നിൻ്റെ മൗനത്തിൽ സനാ-
തനസംഗീതം കേൾപ്പൂ;
നിന്നിരുളനശ്വര
ഭാസ്വരതേജസ്സല്ലോ.
സമഭാവനേ! സത്യ-
സമത്വ സ്വരൂപിണി!
സുഖദാത്മികേ! ജഗ-
ദംബികേ! നമോവാകം.
ഉച്ചനീചത്വങ്ങളാ-
മവിദ്യ നീക്കി ജ്ഞാന-
നിദ്രയേകിടുമദ്വൈ-
താമലേ ജയിച്ചാലും.
© 1977 KTK
