എഞ്ചിനിയർ

It was that moment when the engineer in the young man was confronted by the poet in him. The poet, as part of his post graduate degree course, had to visit several hydro-electric projects, which brought him to the scenic location of Neriamangalam. As a student of engineering, he was taught that science and development, especially construction of dams for the purpose of power production, was part of progress and entirely for the good of the people. However, while the engineer’s mind was brilliant enough to get down to the nitty-gritty of the project, the poet’s heart was too sensitive not to notice the perennial damage caused by the power-generating dams to the environment.

The river that came dancing and prancing down the hills like a cheerful country girl was stopped on her way and tied down forever to fulfil the greed of the human society. Man drained the last drop of life in her, yet her undying spirit continues to burn and light up every home. And the poet finds himself as helpless as a machine that cannot ‘switch’ itself off as remorse strums on the chords of his heart an elegy.

Here’s an intensely moving rendition of the poem by Ramprasad Menon.

SW · എഞ്ചിനിയർ: കെ. ടി. കെ. വാരിയർ | ആലാപനം: രാംപ്രസാദ്‌ മേനോൻ | Image: mapio.net

എഞ്ചിനിയർ 

അംബുധി  കരം നീട്ടി 

     വിളിക്കെഗ്ഗിരിയുടെ -

യങ്കസീമയിൽനിന്നു-

     മിറങ്ങിപ്പൂർണാമോദം,

പൊൻചിലങ്കകളുടെ 

     ശിഞ്ജിതം ചിന്തി,പ്പൂന്തേൻ 

പുഞ്ചിരിതൂകിപ്പാടി-

     യാടിനീയണയുമ്പോൾ,

നിന്നെയിക്കോൺക്രീറ്റിൻ്റെ 

     തുറുങ്കിൽ ബന്ധിക്കുവാ-

നെന്മനം നോവുന്നല്ലോ 

     മാപ്പു നൽകുക ബാലേ!

ഭംഗിയിൽ വനപുഷ്പ-

     മാല്യങ്ങൾ കോർത്തും, ധ്യാന-

ഗംഭീരൻ കുന്നിൻ മെയ്യിൽ 

     പുളകം തുന്നിച്ചേർത്തും,

പച്ച നീരാളം ചാർത്തി 

     നിൽക്കുമാ വനകന്യ-

ക്കുദ്രസമൊരുവെള്ളി 

     മേഖല സമ്മാനിച്ചും,

ഇന്നലെവരെയൊരു 

     കുസൃതിക്കുടുക്കയായ് 

സമ്മോദാൽ പൊട്ടിച്ചിരി-

     ച്ചോടിയെത്തിയ നിന്നെ,

അത്യഗാധമാം കണ്ണീർ-

     ക്കയമായ് ജീവസ്സറ്റു 

നിശ്ചലം കാൺകെശ്ശോക-

     ഗാനങ്ങൾ വിടരുന്നു;

യന്ത്രങ്ങൾക്കിടയിലൊ-

     ന്നമർത്താൻ 'സ്വിച്ചി'ല്ലാത്ത 

യന്ത്രമായ് ജീവിക്കുമെ-

     ന്നാത്മതന്ത്രിയിൽപോലും!

കൽത്തുറുങ്കിതിൽനിന്നു 

     രക്ഷതേടീടും നിൻ്റെ 

ശക്തിതന്നവസാന-

     ബിന്ദുക്കൾപോലും ഞങ്ങൾ,

ചോർത്തെടുക്കുന്നു നിത്യം 

     സ്വാർത്ഥത്തിൽ പൽച്ചക്രങ്ങ-

ളോടുവാൻ, ലോഭത്തിൻ്റെ  

     പാടങ്ങൾ നനയ്ക്കുവാൻ.

എങ്കിലും കെടാത്ത നി-

     ന്നാത്മചൈതന്യം നാളെ-

യെങ്ങെങ്ങും വാടാവിള-

    ക്കുകളായ് പ്രകാശിക്കേ,

ഓർത്തിടാം മർത്ത്യൻ കെട്ടി-

     നിർത്തിയാലൊടുങ്ങാത്തൊ-

രാത്മവീര്യത്തെ, ശ്ശശ്വ-

     ജ്ജീവിതമാഹാത്മ്യത്തെ!

© 1959 KTK