The subject of the poem, the kite, is soaring the skies and looking for a place to perch on to give his tired wings some rest. He sees the transmission lines and towers, and in all his innocence, mistakes them as an offering of kindness by man to provide the birds a resting place. He swoops down and no sooner than he perches, is electrocuted. The lineman who comes to remove the dead bird portends that he too, like the bird, may one day fall prey to the predatory technology. The poet calls the bird a martyr to human kindness. Indeed, one wonders how kind really is the humankind.
Listen to a soul-stirring rendition of the poem by Dr. K. V. Rajagopalan.
കൃഷ്ണപ്പരുന്ത്
അകലെപ്പൈക്കാറതൻ
ജലവൈദ്യുതശക്തി-
യഖിലം സമാർജ്ജിച്ചു
പോകുമാ നീളൻകമ്പി,
വിണ്ണിനെ പ്രദക്ഷിണം
വെയ്ക്കുന്ന കൃഷ്ണപ്പരു-
ന്തുന്നിദ്രമോദം ദർശി-
ച്ചീവിധം വിചാരിച്ചു:
'കരുണാമയനല്ലോ
മാനവൻ - പ്രക്ഷീണരായ്
കരയും ഖഗങ്ങൾക്കി-
പ്പാതകൾ തീർത്താനല്ലോ.
അങ്ങിങ്ങു ചില ചേക്കു-
വൃക്ഷങ്ങളുണ്ടേ* - മര-
ക്കൊമ്പിൽ ഞാനിരുന്നല്പം
വിശ്രമം നുകരട്ടെ'.
മർത്ത്യൻതൻ കരുണയ്ക്കു
രക്തസാക്ഷിയായ്ത്തീർന്നു
മൃത്യുവെ വരിച്ചോര-
പ്പക്ഷിവര്യനെക്കാൺകേ,
അന്തിമോപചാരങ്ങള-
ർപ്പിക്കാനൊരു ലൈൻമേ-
നങ്ങു വന്നെത്തി തോളിൽ
മുളങ്കോണിയും താങ്ങി:
'ഇന്നു നീ ഞാനാം നാളെ-
യിക്കിരാതനു തീറ്റ'
യെന്നാവാമൊരു നെടു-
വീർപ്പിലൂടവനോതി.
* Intermediate Towers
In the
poem, the poet refers to the Pykara Hydro-electric Power Station. Commissioned
in 1933, this is one of the oldest power stations in South India and was declared
as a heritage power plant in 1997.
© 1959 KTK
കൃഷ്ണ പരുന്തിന്റെ കുസൃതി
ReplyDeleteക്ഷ നന്നായി
Thank you.
ReplyDelete