ഉള്ളും പുറവും (പുനരര്‍പ്പണം)

It’s the perennial question, again. So what is the truth? Or where is it? Is it within you or without?

Just as the whole expanse of the sky is reflected in a little dewdrop, or the infinity of the ocean is contained in a small drop of rain, perhaps the universe in its entirety reflects within me too? The poet asks.

Are these galaxies of stars and the zillions of beings, living and non-living, but just reflections of the essence that resides in me? Is this, then, the ultimate truth? He ponders.

Sage Agasthya had swallowed the entire water body that spans this earth in just a

single gulp. And Mother Yashoda had seen the whole world and all that it holds in Little Krishna’s mouth. So, is this, then, the real truth? The truth that fills you from within and surrounds you from without?

A poem, when rendered, conveys the subtle nuances of the poem which may go unnoticed by the reader. However, each performer adds his or her own flavour to the poem, enhancing the listener's experience of it.

I share with the readers a rendition of the poem, Ullum Puravum, by Dr. K. V. Rajagopalan.

SW · Ullum Puravum | K. T. Krishna Variar | Dr. K. V. Rajagopalan | PC: Joao Lima / Pixabay

ഉള്ളും പുറവും

മഞ്ഞിൻ കണത്തിലനന്തമാമാകാശ-
മണ്ഡലം ബിംബിച്ചിടുന്നപോലെ,

വാർമഴത്തുള്ളിയിലാദ്യന്തഹീനമാം
ആഴി ചുരുങ്ങിയൊതുങ്ങുംപോലെ,

പണ്ടഗസ്ത്യൻ മുനിയൊറ്റയിറക്കിനാൽ
അംബുധിയാകെ കുടിച്ചപോലെ,

എന്നുള്ളിനുള്ളിലീ ബ്രഹ്മാണ്ഡമണ്ഡല-
മെല്ലാം പ്രതിഫലിക്കുന്നുവെന്നോ?

ഇക്കാണും ജ്യോതിർഗ്ഗണങ്ങൾ, ചരാചര-
ലക്ഷങ്ങളൊക്കെയുമെൻ്റെയുള്ളിൽ

രാജിക്കും സത്തതൻ ബിംബങ്ങൾ മാത്രമോ?
ഏകമാം സത്യമതൊന്നുതാനോ?

നീലക്കാർവർണൻ്റെ ചോരിവായ്ക്കുള്ളില-
ഗ്ഗോപി യശോദ കൺപാർത്തപോലെ,

ഉള്ളും പുറവും നിറഞ്ഞൊരസ്സത്യമുൾ-
ക്കൊള്ളുവാനുള്ളമുണർന്നിടാവൂ!

© 1991 KTK